Η σημαντικότερη ανατομική δομή του μηχανισμού εγκράτειας των ούρων είναι ο σφιγκτήρας της ουρήθρας ο αποτελείται από μυικές ίνες που αγκαλιάζουν την ουρήθρα, ακριβώς στο ύψος της κορυφής του προστάτη. Κατά την διενέργεια της ριζικής προστατεκτομής, για την ελαχιστοποίηση της ακράτειας, στο σημείο του σφιγκτήρα, αλλά και σε άλλους ανατομικούς σχηματισμούς, δίδεται πολύ μεγάλη προσοχή για την αποφυγή τραυματισμών, στόχος που επιτυγχάνεται ιδιαίτερα με την ρομποτική προστατεκτομή.
Τεχνητός σφιγκτήρας
Ο τεχνητός σφιγκτήρας αποτελεί την μέθοδο εκλογής για την θεραπεία της ανδρικής ακράτειας, καθώς είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός ακόμα και σε σοβαρής μορφής ακράτεια, που απαιτείται κυκλοτερής συμπίεση της ουρήθρας. Η τοποθέτησή του γίνεται με πολύ μικρές τομές και μονοήμερη νοσηλεία.
Η συσκευή αποτελείται από 3 στοιχεία τα οποία συνδέονται μεταξύ τους. Το μαξιλαράκι συμπίεσης (περιβάλλει την ουρήθρα), την αντλία (τοποθετείται στο όσχεο) και το ρεζερβουάρ (τοποθετείται στην λεκάνη). Σε κατάσταση ηρεμίας, το μαξιλαράκι συμπίεσης είναι γεμάτο νερό συμπιέζοντας έτσι την ουρήθρα. `Οταν ο ασθενής νιώθει πως η κύστη του είναι γεμάτη με ούρα, πηγαίνει στην τουαλέτα και πιέζοντας την αντλία γίνεται μεταφορά του νερού από το μαξιλαράκι συμπίεσης της ουρήθρας στο ρεζερβουάρ με αποτέλεσμα η ουρήθρα να μην συμπιέζεται πλέον και επομένως τα ούρα να εξέρχονται. Στην συνέχεια μετά από 2-3 λεπτά το νερό του ρεζερβουάρ επιστρέφει παθητικά στο μαξιλαράκι συμπίεσης συμπιέζοντας πάλι την ουρήθρα.