Διπολική διαταραχή: Η σημασία της προφυλακτικής θεραπείας
Η 30η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Διπολικής Διαταραχής. Πρόκειται για την ημέρα των γενεθλίων του διάσημου Ολλανδού ζωγράφου Βίνσεντ Βαν Γκογκ, ο οποίος διαγνώστηκε μετά το θάνατό του ως πιθανώς πάσχων από διπολική διαταραχή.
Τι είναι η διπολική διαταραχή
Η διπολική διαταραχή (παλαιότερα αποκαλούμενη μανιοκαταθλιπτική νόσος ή μανιοκατάθλιψη) είναι μια ψυχική ασθένεια που προκαλεί ασυνήθιστες μεταβολές στη διάθεση, την ενέργεια, τα επίπεδα δραστηριότητας και τη συγκέντρωση ενός ατόμου. Αυτές οι μετατοπίσεις μπορεί να δυσχεράνουν την εκτέλεση καθημερινών καθηκόντων.
Υπάρχουν τρεις τύποι διπολικής διαταραχής. Και οι τρεις τύποι συνεπάγονται σαφείς αλλαγές στη διάθεση, την ενέργεια και τα επίπεδα δραστηριότητας. Αυτές οι διαθέσεις κυμαίνονται από περιόδους εξαιρετικά “ανεβασμένης”, ευδιάθετης, ευερέθιστης ή ενεργητικής συμπεριφοράς (γνωστές ως μανιακά επεισόδια) έως πολύ “πεσμένες”, λυπημένες, αδιάφορες ή απελπισμένες περιόδους (γνωστές ως καταθλιπτικά επεισόδια). Οι λιγότερο σοβαρές μανιακές περίοδοι είναι γνωστές ως υπομανιακά επεισόδια.
Η λογική της προφυλακτικής θεραπείας
Η διπολική διαταραχή είναι μια χρόνια, υποτροπιάζουσα διαταραχή της διάθεσης με πολλαπλές εκδηλώσεις και στάδια θεραπείας.
Η φάση της προληπτικής θεραπείας μπορεί να είναι η πιο πολύτιμη φάση της θεραπείας και μπορεί να μας βοηθήσει να διατηρήσουμε μακροπρόθεσμα μια καλή ισορροπία.
Πολλοί ασθενείς και ειδικοί εσφαλμένα δίνουν έμφαση στη θεραπεία κατά τη διάρκεια μιας διπολικής κρίσης.
Αν και η ανταπόκριση σε μια τέτοια κρίση είναι σημαντική και απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή στη διαχείρισή της, αυτό δεν είναι ένα στάδιο θεραπείας που θέλουμε να επαναλάβουμε.
Μια ασθένεια έχει υποτροπιάζουσα φύση, με κάθε υποτροπή να σημαίνει επιδείνωση της κατάστασης και η θεραπεία μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη διακοπή της υποτροπής.
Αργά ή γρήγορα, επεισόδια και κρίσεις διπολικής διαταραχής θα περάσουν ή θα θεραπευτούν. Αλλά η θεραπεία που έχει πραγματικά νόημα είναι η διακοπή των συνεχών υποτροπών.
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα στο πλαίσιο και τη λογική της προφυλακτικής θεραπείας.
Εκεί τα πάντα αντιμετωπίζονται διαφορετικά.
Ο ασθενής λαμβάνει προληπτικά την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, ακόμα κι αν δεν έχει ενεργά συμπτώματα.
Ο ασθενής λαμβάνει συστηματική ψυχοθεραπεία για να κατανοήσει τη διπολική του διαταραχή και να μάθει να διαχειρίζεται πιθανά επεισόδια σχετικά με τη διάθεσή του.
Αυτή είναι μια φάση θεραπείας που μπορεί επίσης να αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη θεραπευτική ασφάλεια συνοσηρά προβλήματα (π.χ. αγχώδεις διαταραχές, εθισμούς, θέματα χαρακτήρα), αλλά είναι επίσης μια φάση θεραπείας όπου μας ενδιαφέρει τόσο το να είναι ο ασθενής λειτουργικός, όσο και το να καταφέρει να αναπτυχθεί και να προοδεύσει.
Με την πάροδο του χρόνου, οι θεραπείες για τη διπολική διαταραχή βελτιώνονται. Όσο οι ασθενείς ξεκινούν συγκεκριμένη και στοχευμένη θεραπεία μετά το πρώτο τους επεισόδιο διάθεσης, θα έχουμε περισσότερους ασθενείς που θα μπαίνουν στη διαδικασία της προφυλακτικής θεραπείας και θα βιώνουν μια καλής ποιότητας καθημερινότητα, χωρίς νέα επεισόδια.
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από μια υποτροπιάζουσα διπολική διαταραχή που οδηγεί σε χρονιότητα και αδυναμία ανταπόκρισης στη θεραπεία.
Η στιγμή που ο νέος διπολικός ασθενής κατανοεί τη σημασία της γρήγορης έναρξης μιας εντατικής και εξειδικευμένης φάσης προφυλακτικής θεραπείας μετά το πρώτο του επεισόδιο, είναι μία κομβικής σημασίας στιγμή.
Η προληπτική θεραπεία, η λογική και η πρακτική της, είναι το κλειδί για την επιτυχία στη διπολική διαταραχή. Πρόκειται για ένα μονοπάτι δημιουργίας, όχι καταστροφής. Η δημιουργία βασίζεται σε όλα τα καλά στοιχεία που έχουν τα άτομα με διπολική διαταραχή όταν είναι υγιή.